از عجایب خلقت
از عجایب خلقت
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
امام صادق علیه السلام به مفضل (یكى از شاگردانش ) فرمود: درباره هوشهائى كه خداوند در حیوانات قرار داده بیندیش ، بخاطر مصالح و منافع آنها، این هوشها را به آنها لطف كرده است ، تا همه مخلوقات از مواهبش بهره مند گردند، آن مخلوقاتى كه عقل و درك ندارند (بلكه آن هوشها محض لطف و الهام خدا به آنها است - سپس امام سه مثال از حیوانات زیرا را به عنوان نمونه ذكر كرد:
1 - اى مفضل به خلقت ((ایل )) (یكنوع گوزن ) بنگر، (در لابلاى علف كه مى خورد گاه ) مارهائى مى خورد، بعد این حیوان سخت تشنه مى شود، مى آید كنار آب ، فریادش از تشنگى بلند است ، ولى آب نمى خورد، چون مى داند كه اگر آب بخورد (زهر در بدنش جذب شده ) و مى میرد، او آن چنان تحمل مى كند كه انسان یاراى چنین تحملى را ندارد.
2 - در مورد روباه فكر كن ، وقتى گرسنه مى شود، باد در شكم مى كند، و خود را به مردگى مى زند، پرنده گمان مى برد كه او مرده است ، وقتى سراغ او مى آید تا او را بخورد، فورا روباه مى جهد و آن پرنده را صید میكند.
روباه در میان درندگان ناتوان است ، خداوند به او هوش و نیرنگ داده تا خود را سیر كند و ناتوانیش جبران گردد.
3 - خوك دریائى ، ماهى را مى كشد و چند قطعه مى كند، آب داخل بدن ماهى را خالى مى نماید، سپس آنرا بر روى آب مى افكند، و زیر آب پنهان مى شود، وقتى پرنده به سراغ آن پاره هاى تن ماهى مى آید، فورا مى جهد و پرنده را صید مى كند.
در اینجا ذكر این نكته جالب توجه است : شخصى مى گفت : در بیابان آهوئى را دیدم ، مارى به او حمله مى كند و او را مى گزد، و او از خود دفاع مى نماید، و در بیابان یكنوع گیاه مخصوصى بود، آنرا مى خورد، بعد من از خفا بیرون آمدم و آن گیاه مخصوص را كندم ، آن آهو بعد از چند لحظه سراغ آن گیاه آمد، گیاه را ندید، پریشان شد بعد از لحظاتى افتاد و مرد (فهمیدم كه آن گیاه موادى ((پادزهر)) (ضد زهر مار) داشته كه آهو آنرا مى خورد تا خود را از زهر، حفظ نماید (فاعتبروا یا اولى الابصار)
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
امام صادق علیه السلام به مفضل (یكى از شاگردانش ) فرمود: درباره هوشهائى كه خداوند در حیوانات قرار داده بیندیش ، بخاطر مصالح و منافع آنها، این هوشها را به آنها لطف كرده است ، تا همه مخلوقات از مواهبش بهره مند گردند، آن مخلوقاتى كه عقل و درك ندارند (بلكه آن هوشها محض لطف و الهام خدا به آنها است - سپس امام سه مثال از حیوانات زیرا را به عنوان نمونه ذكر كرد:
1 - اى مفضل به خلقت ((ایل )) (یكنوع گوزن ) بنگر، (در لابلاى علف كه مى خورد گاه ) مارهائى مى خورد، بعد این حیوان سخت تشنه مى شود، مى آید كنار آب ، فریادش از تشنگى بلند است ، ولى آب نمى خورد، چون مى داند كه اگر آب بخورد (زهر در بدنش جذب شده ) و مى میرد، او آن چنان تحمل مى كند كه انسان یاراى چنین تحملى را ندارد.
براستى این هوش را چه كسى به این گوزن داده ؟!
2 - در مورد روباه فكر كن ، وقتى گرسنه مى شود، باد در شكم مى كند، و خود را به مردگى مى زند، پرنده گمان مى برد كه او مرده است ، وقتى سراغ او مى آید تا او را بخورد، فورا روباه مى جهد و آن پرنده را صید میكند.
روباه در میان درندگان ناتوان است ، خداوند به او هوش و نیرنگ داده تا خود را سیر كند و ناتوانیش جبران گردد.
3 - خوك دریائى ، ماهى را مى كشد و چند قطعه مى كند، آب داخل بدن ماهى را خالى مى نماید، سپس آنرا بر روى آب مى افكند، و زیر آب پنهان مى شود، وقتى پرنده به سراغ آن پاره هاى تن ماهى مى آید، فورا مى جهد و پرنده را صید مى كند.
در این باره بیندیش و فكر كن و به آفریدگار پى ببر - اقتباس از بحار ط جدید ج 3 ص 100
در اینجا ذكر این نكته جالب توجه است : شخصى مى گفت : در بیابان آهوئى را دیدم ، مارى به او حمله مى كند و او را مى گزد، و او از خود دفاع مى نماید، و در بیابان یكنوع گیاه مخصوصى بود، آنرا مى خورد، بعد من از خفا بیرون آمدم و آن گیاه مخصوص را كندم ، آن آهو بعد از چند لحظه سراغ آن گیاه آمد، گیاه را ندید، پریشان شد بعد از لحظاتى افتاد و مرد (فهمیدم كه آن گیاه موادى ((پادزهر)) (ضد زهر مار) داشته كه آهو آنرا مى خورد تا خود را از زهر، حفظ نماید (فاعتبروا یا اولى الابصار)
+ نوشته شده در یکشنبه ۱۹ دی ۱۳۸۹ ساعت 6:18 توسط ...
|
