عوامل استجابت دعا(2)
به منِ فقير كمك كن!!
گفتم كه: خدا حرف بنده اش را گوش میدهد
بله صحبتمان بر سر عوامل استجابت دعا بود
آيه‌ي " وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَ لْيُؤْمِنُواْ
بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ " را باهم خوانديم و گفتيم:
۱- دعا كننده بايد بنده‌ي خدا بوده و حق بندگي را بجا آورد، بندگي كه موجب "تقرّب" او به خداوند شود.
2- و اينكه دعا كننده، وقتي خدا را صدا مي‌زند و درخواستي دارد واقعاً از خدا بخواهد و
بداند كه او فقط مي‌تواند حاجتش را روا كند و غير او كاره‌اي نيستند.
امروز نيز به نكته‌اي اشاره مي‌كنم كه همه، در درون، آن را مي‌دانيم ولي از آن غافليم!؟
تمام وجود من خواهش محض است!
امروز ظهر را، كه مثل تمام نيمروزهاي عمرمان است، تصور كنيد. فرقي نمي كند چه كسي
باشيم، ظهر كه مي‌شود چنان گرسنه مي‌شويم كه دوست داريم هر چه دور و برمان هست را
بخوريم، راستش را بخواهيد من كه حتي ناي حرف زدن هم ندارم فقط يك چيز را خوب درك
مي‌كنم و آن يك پُرس، نه! نه! ، 3-4 پُرس غذاي خوشمزه است.
احساس مي كنم تمام وجود من فقط شكم است، آخر مي‌دانيد چرا؟ چون مغزم كه براي هر نوع
فعاليت فكري تعطيل شده و فقط به تحليل چگونگي دست‌يابي به خوراكي مي پردازد، البته بيشتر
به تخيل خوراكي.
ديگر توان كار كردن، حرف زدن و ... نيست، دستم فقط حاضر است كه به سوي يك غذاي لذيذ دراز شود و ديگر هيچ.
و كم كم سر درد و دل ضعفه و ...
حالا اين حرفها را براي چه گفتم؟!
برآيند تمام آنچه كه در چنين وضعيتي من و تو را فرا مي گيرد، نياز محض به تأمين انرژي است.
اين فرآيندِ تسخير، فقط در حوزه‌ي نيازهاي جسماني نيست بلكه خواهش‌هاي روحي انسان نيز
همين گونه هستند و حتي راسختر و سريعتر.
اين را گفتم تا بگويم كه
بايد از شكممان ياد بگيريم كه: وقتي چيزي مي‌خواهيم چگونه تمام وجودمان را تبديل به آن نياز كنيم.
البته اطرافمان پر است از اين نمونه‌هاي آموزنده و در خورِ دقت.
اين گداهاي كوچه و خياباني را ديده‌ايد؟! مخصوصا آنهايي كه يك كبريتي، چيزي هم به قيمت
هنگفت مي‌فروشند، ديده‌ايد كه چطور آويزان مي‌شوند؛ تا نگيرند ولْ‌كنِ ماجرا نيستند.
واقعاً طبيعت خيلي درس‌آموز است.
چرا ياد نمي‌گيريم؟!
اينها را گفتم تا بگويم
وقتي چيزي از خدا مي‌خواهيم بايد با تمام وجود بخواهيم به سان فقيري كه هيچ و هيچ چاره‌اي جز التماس ندارد.
خواندن يك دعا كه به تنهايي اثر نمي گذارد، دعا زبان و ابزار بيان نياز است.
نياز كه آمد حتي گاهي به دعاي خاص با الفاظ مخصوص هم احتياجي نيست بلكه زبان و نه تنها
زبان كه تمام وجود آدمي كام بگشاده و فرياد خواهش سر مي‌دهد.
شنيده‌ايد مي‌گويند "آه مظلوم مي‌گيرد" اين از همان باب است.
البته نبايد "دعا" با آن الفاظ مخصوص را فراموش كرد، چرا كه چگونگيِ درخواست هم در اجابت مؤثر است.
اينكه شما نيازتان را با زبان و لحن كساني كه در آستان الهي مقامي دارند، بيان كنيد، مسلماً تأثيرگذارتر است.
هر کجا دردی دوا آنجا رود
هر کجا فقری نوا آنجا رود
و من اينها را گفتم كه در آخر بگويم:
وقتي خواستي از خدا چيزي بگيري چنان در نياز خود غرق شو، تا تمام وجودت به زبان آيد كه:
به منِ فقير كمک كن!!
و شما دوست عزيز حتماً حرفهايي در اين‌باره داري!
براي من و دوستانت بگو
